DİŞ HEKİMLİĞİ DİŞ AĞRISI DİŞ EKSİKLİĞİ

Diş hekimliğinde, dişin yapısal bütünlüğünün korunması ve çevre dokulara zarar vermeden fonksiyonun geri iadesi, uyulması gereken önemli kurallardan biridir. Eksik dişlerin tamamlanmasında kullanılan kron köprü restorasyonlarında komşu dişlerin mine ve dentin dokularından yapılan madde kaybı, dişlerin yapısal bütünlüğünün korunması ilkesine fers düşmektedir. Zaman içinde istenmeyen bu kayıpları önlemek amacıyla daha konservatif yöntemler bulma arayışı içine girilmiştir. Bu arayış, dişlerin yapısal bütünlüğünü daha az tehdit edecek preparasyonlar geliştirilmesini sağlamıştır.

Bu düşünce doğrultusunda, dayanak dişten daha az madde kaybı ile küçük ara boşlukları onarmanın yollan aranmış ve çeşitli konservatif restorasyonlar önerilmiştir.  Onley ve inley tutucular preparasyon miktarı olarak konvansiyonel kronlara oranla çok daha konservatif olup, birçok avantaj ve üstünlük sergilemektedir.

Delikli metal yapı sayesinde tutuculuğu, dayanıklılığı ve ömrü büyük ölçüde artmış olsa da Rochett köprüler yine de sadece minimal oklüzal kontağı olan önbölge dişleri için önerilmiştir.

Bağlantıyı güçlendirme amacıyla yapılan daha sonraki çalışmalarda pinlerden, dayanak dişlerin lingualine açılan oluklara yerleştirilen barlardan yararlanılmıştır. Ancak bu tür sabit restorasyonlar geçici karakterli olup anterior bölge ile sınırlı kalması nedeniyle estetik açıdan fayda sağlamaktan ileri bir İşlev görmemişlerdir.

 1983 yılında Thompson, Livaditis ve Castillo metal elektro korozyonundan yararlanarak uyguladıkları protez serisini yayınlamışlar ve bu protezleri bağlı bulundukları üniversiteye ithaf ederek “Maryland Köprü” olarak tanımlamışlardır. Elektro korozyon yoluyla yapılmış adeziv köprülerin retansiyonu, prensip olarak delikli tutuculu köprülerle aynıdır. Farkı, deliklerin olmaması ve retansiyon için köprünün iç yüzeyinde elektrokimyasal yolla hazırlanan mikro mekanik girintilerden yararlanılmasıdır. Böylece asit etching ile mine yüzeyinde oluşturulan mikro retansiyonların benzerleri metal yüzeyinde eiektroetching ile meydana getirilmiş olmaktadır. Tutuculuk ise ara faz olarak ikisi arasına giren rezin ile sağlanmaktadır. Ancak konvansiyonel    kompozitlerin    doldurucu çapları ve akışkanlıkları bu tarz mikroskobik girintiler için elverişli olmadığından, daha küçük doldurucu çaplı ve daha az viskoz başka kompozitlere gereksinim duyulmuştur.