Panoramik Diş Filmi.

Dijital görüntüleme ile artik dis ve çene görüntüleri saniyeler içinde yüksek hassasiyet ve netlikte ekranda. Bu sayede çok daha hassas ölçümler yapmak mümkün, özellikle cerrrahi ve implantolojide dijital görüntülerin basariya katkisi yadsinamaz. Dijital görüntülemenin bir diğer avantajı ise bu yüksek nitelikli görüntülerin çok daha az ışın ile ve kısa sürede elde ediliyor olmasıdır.

Panoramik Radyografi
Panoramik radyografi mandibula gövdesini, maksillayı ve maksiller sinüslerin alt yarısını tek bir görüntüde resimleyen eğik düzlemdeki tomografik bir rafyografik tekniktir. Bu yöntem implant dişhekimliğinde en çok kullanılan teşhis seçeneğidir. Ancak preprotetik implant görüntülemesinde en çok kullanılan yöntem değildir. Bu radyografik teknikle, çenelerin belli bir bölümünden farklı kalınlıklarda ve magnifikasyonlarda görüntü elde edilir. Görüntü reseptörleri geleneksel x-ışın filmleri ya da dijital fosfor plakalar veya dijital CCD reseptörleri olabilir. Bununla beraber panoramik görüntüler birçok avantaj sağlamaktadır.
Panoramik radyografi çenelerin vertikal ve horizontal mı. fikasyonuyla birlikte anatomik pozisyona göre belli bir tome; fik kesit kalınlığıyla karakterizedir. X ışını kaynağı negatif açıyla çenelere ışın gönderdiğinde ortalama %10’luk bir ver magnifikasyon meydana gelir. Horizontal magnifikasyon ise t talama %20’dir ve anatomik bölgeye, hastanın pozisyonuz odak ile obje arasındaki mesafeye ve x ışını kaynağının rotası merkezine göre farklılık gösterir. Objeyle film arasındaki me; arttığında ya da objeyle x ışını kaynağı arasındaki mesafe azal ğında çeneler magnifikasyona uğrar. Yapıların aynı orandamagnifikasyonu tedavi planında telafi edilemeyecek distorsiyı lara yol açar. Üst çene posterior bölge genel olarak panorarr radyografide en az distorsiyona uğrayan bölgedir. Panoramik radyografilerde, tomografik kesit kalınlığı posterior bölgede İmdir ve ortalama 20 mm’dir, ön bölgede ise incedir ve ortalama 6 mm’dir.
Geleneksel panoramik radyografiler diş ve kemik hastalıklarını gösteren oldukça verimli bir tekniktir. Ancak panoramiı radyografi kemik kalitesini ve mineralizasyonunu gösterme; magnifikasyon nedeniyle nicelik açısından yetersizdir, 3. boyuttaki kesit hakkında bir fikir vermez ve kritik yapıları görüntüle mede kullanılsa da yapılar arasındaki uzaysal ilişki hakkında bilgi vermez ve implant bölgesinin ölçümsel boyutunu belirlemede nadiren kullanılır. Panoramik radyografi dişhekimliğinde çok sık kullanıldığı ve erişimi kolay bir teknik olduğundan diş hekimleri bu dezavantajların telafisi için bir takım yöntemle: geliştirmiştir.

Radyografide magnifikasyonun belirlenmesi için hasta panoramik röntgen çekilirken 5 mm’lik top yatakları ya da dental arkı takip eden bir tel içeren teşhis plağı takar. Alt çene posterior bölgedeki implantların değerlendirilmesi ve bunun cerrahi sırasında klinik durumla karşılaştırılması için mental foramenin ve inferior alveolar kanalın posterior uzantısının belirlendiği bir yöntem geliştirilmiştir. Ancak çalışmalar mandibular foramenin. filmlerin %30’unda görülmediği, görüldüğü filmlerde ise doğru belirlenemediğini göstermiştir. Bu bölge genellikle üst çene ön dişsizlikte bu bölge genellikle filme obliktir ve alveolün eğimi kemiğin açısı nedeniyle panoramik radyografide değerlendirilmesi en güç bölgedir. Açılı yapıların panoramik radyografideki boyutları güvenilir değildir.
Günümüzde çenelerin kesitsel görüntülerini oluşturan panoramik radyografi cihazları geliştirilmiştir. Bu cihazlar açısı çok sınırlı lineer tomografi kullanılır ve hastanın pozisyonunun belirlenmesinde özel bir yöntemi vardır. Tomografik katman ortalama 5 mm’dir. Teknik sayesinde kritik yapılar ve implant bölgesi aracındaki uzaysal ilişki ve implant bölgesinin geometrisi hakkında sayısal, ölçümsel veri elde edilebilir. Tomografik katmanlar kalın ise komşu yapılar bulanık ve üst üstedir bu nedenle anterior bölge gibi alveol geometrisinin hızla değiştiği bölgelerde kullanımı sınırlıdır. Bu teknik kemik yoğunlukları arasındaki farkın belirl enmesinde ve implant bölgesindeki lezyonların teşhisinde kullanışlı değildir.

Tomografi terimi 1962 yılında Uluslar arası Radyolojik Birimler ve Ölçümler demeği tarafından tomo (dilim) ve graph (resim) kelimelerinden tam kesit radyolojinin tüm biçimlerini tarif etmek için oluşturulmuştur. Tam kesit radyografi, hastanın anatomisinin bir kesitini, ilgili alandan aşağı ve yukarıdaki kesitleri sulandırma yoluyla görüntülenmesini sağlayan özel bir x ışını tekniğidir.
Bir çok gelişmiş tomografik yöntemler ve araçlar geliştirilmiştir. Ancak tomografinin temel prensibi x ışını tüpünün ve filmin, bir nokta etrafında dönen rijid fulkrum çubuğu ile bağlantıda olmasıdır. Sisteme akım verildiği zaman, x ışını tüpü karşı yönde hareket eden film düzlemiyle birlikte bir yönde hareket eder ve sistem fulkrum etrafında döner. Fulkrum sabit durur ve ‘.eşitleri ya da tomografik tabakayı belirler. Farklı tomografik kesitler fulkrum pozisyonunun ya da sabit geometrik sistemlerdeki fulkruma bağlı olarak hastanın pozisyonunun ayarlanmasıyla elde edilirler.